آیا طلا و نقره از انفجار ستارگان ایجاد شدند؟
انفجار ستاره‌ها رویدادهای بسیار پرانرژی هستند که در آنها عناصر سنگینی مثل طلا و نقره تولید می‌شوند. به عبارت دیگر، طلا و نقره‌ای که در زمین یافت می‌شود، زمانی بخشی از یک ستاره بوده است!
به گزارش خبرنگار صنعت مالی، دانشمندان چینی موفق شدند لحظه شگفت‌انگیزی از انفجار یک ستاره عظیم را ثبت کنند. در این رویداد، موج شوک ناشی از انفجار با لایه‌های بیرونی ستاره برخورد کرد و تصویری بی‌نظیر از مراحل پایانی عمر یک ستاره را به ما ارائه داد.
این انفجار ستاره‌ای یا ابرنواختر، حدود 20 میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. دانشمندان با استفاده از تلسکوپ‌های قدرتمند، توانستند نور ناشی از این انفجار را رصد کرده و اطلاعات ارزشمندی درباره آن به دست آورند.
چرا انفجار ستاره‌ها مهم است؟
انفجار ستاره‌ها رویدادهای بسیار پرانرژی هستند که در آنها عناصر سنگینی مثل طلا و نقره تولید می‌شوند. به عبارت دیگر، طلا و نقره‌ای که در زمین یافت می‌شود، زمانی بخشی از یک ستاره بوده است!
یافته‌های جدید چه اهمیتی دارد؟
با مطالعه این انفجار ستاره‌ای، دانشمندان می‌توانند به پرسش‌های اساسی درباره عمر و مرگ ستاره‌ها پاسخ دهند. این یافته‌ها به ما کمک می‌کند تا بهتر درک کنیم که جهان هستی چگونه شکل گرفته و تکامل یافته است.
اَبَرنُواَختَر یا سوپِرنوا (به انگلیسی: Supernova) یک انفجار عظیم و درخشان ستاره‌ای است. این انفجار زمانی رخ می‌دهد که یک ستارهٔ پرجرم در حال مرگ، شروع به خاموش شدن می‌کند. آن گاه به‌طور ناگهانی منفجر شده و مقدار بسیار زیادی نور تولید می‌کند. انهدام انفجاری ستاره به آنچه ابرنواختر نامیده می‌شود، می‌انجامد (که بسیار نورانی تر از نواختر است) و باقیمانده ستاره را به صورت یک تپ‌اختر (پالسار)، یا ستاره نوترونی یا شاید سیاهچاله برجای می‌گذارند.
طی این انفجار، ستاره، مادهٔ خود را به سوی فضا پرتاب می‌کند و ممکن است درخشندگی آن، به مدت چند روز، از کل یک کهکشان هم بیشتر باشد. هنوز هم می‌توان بقایای درخشان ستاره‌های منفجر شده را (که صدها یا هزاران سال پیش از هم پاشیده‌اند) مشاهده کرد.
ابرنواخترها به قدری درخشان هستند که حتی یکی از همین ابرنواخترها در گذشته، در چین و در روز با چشم غیرمسلح مشاهده شده‌است.
در کهکشان خودمان به‌طور میانگین در هر قرن یک یا دو ابَرنواختر رخ می‌دهد که برخی از آنها نیز در پسِ غبارِ کهکشان پنهان می‌شوند. آخرین ابَرنواختر قطعی که در راه‌شیری دیده‌شد، ابرنواختر کپلر در سال ۱۶۰۴ میلادی بود. اما اخترشناسان (به‌ویژه رصدگران آماتور) تعداد بسیار بیشتری را در دیگر کهکشان‌ها یافته‌اند.